عشق

آنگاه که انسان به عشق راستین اجازه ظهور دهد٬آن ساختارهای نهادینه پیشین نابود میشود و توازن هر چه درست و حقیقت می پنداشتیم٬بر هم می خورد. 

جهان زمانی حقیقی است که انسان عشق را بشناسد...پیش از آن ٬زندگی می کنیم٬با این خیال که عشق را می شناسیم٬اما شهامتش را نداریم تا آنطور که هست٬با آن روربرو شویم. 

عشق نیرویی وحشی است.اگر بکوشیم مهارش کنیم٬نابودمان می کند.ا 

گر بخواهیم اسیرش کنیم٬ما را به بردگی می کشاند. 

اگر سعی کنیم آنرا بفهمیم٬در سرگشتگی و حیرانی بر جایمان می گذارد... 

                                                                                     دانته