به نظر من بد نیست دو دنیا واسه خودت داشته باشی یکی خیالی و یکی واقعی...دنیای واقعی رو که ولش کن بخوای نخوای داری توش زندگی می کنی ولی دنیای خیالی...دنیای خیالی رو خودت می سازی ...خالقش تو هستی...آدماش رو تو انتخاب می کنی٬آدمایی که دنیای خیالیت رو میشناسن...دیگه توی این دنیا حد و مرزی وجود نداره٬منطقی وجود نداره٬با حست زندگی می کنی٬قرار نیست اونجا چیزی به دست بیاری٬ قراره ببخشی...توی این دنیا فقط کودک درونت زندگی می کنه جایی برای بالغ و والدت نیست...اونا جای مناسب خودشون رو دارن دنیای واقعی.......